Filozofia jest uprawą ducha.

 "-Dlaczego jesteś taka wredna?-spytał.
-Bo to czyni Mnie kimś więcej niż tylko jakimś tam ludzikiem stąpającym po Tym Świecie.-odpowiedziała."

 Życie jest jak chleb,
którego się nie je
z czasem traci smak
i pleśnieje

 Człowiek to tylko paproć, rośnie między skałami, w miejscach, do których słońce nie dociera. Rodzi się, rośnie, ginie. Ale potem, do pełnego cyklu potrzeba kilkudziesięciu lat. A wszakże, życie paproci to tylko krótki moment w nieskończoności wszechświata.

 Filozofia nie służy do tego, by rozwiązywać zagadki, lecz do tego, by poddawać w wątpliwość oczywistości. A jej najważniejszym narzędziem jest pytanie, które zmusza do myślenia.

 Nihil est in intellectu quin prius fuerit in sensunie ma nic w umyśle, czego by przedtem w zmysłach nie było.

 Najtrudniejszym jest znalezienie czegoś, co będzie tak samo oczywiste dla wszystkich. Każdy widzi to, co umieścił on sam w sobie.

 Marzenie jest naturalnym stanem
i niewątpliwą potrzebą umysłu ludzkiego. I nie tylko u ludzi młodych i sentymentalnych.
Jednakże nie zawsze jest możliwe: to, co istnieje, działa silniej
od tego, co nie istnieje, teraźniejszość jest na ogół silniejsza od wspomnień i marzeń. Życie praktyczne zmusza nieustannie, by skupiać się na nim i reagować
na nie, jeśli nie chcemy utracić swego stanu posiadania.

 Świadomość człowieka jest nieskończoną zdolnością do odzwierciedlania świata, a jednocześnie bezkresnym wnętrzem, które nie ma granic i które sam człowiek musi wypełnić swoim duchem.

 Śmiech jest afektem, którego źródłemjest nagła przemiana napiętego oczekiwania w nicość.

 Kiedy umiera twój przyjaciel, niech twoje oczy nie będą suche, ale niech także nie stają się morzem. Łzy tak, ale płacz nie.