Najlepsza jest taka miara majątku, ...

 Człowiek nie jest tworem okoliczności. Okoliczności to coś, co on wykorzystuje. Nasza moc, to moc percepcji. To, jak patrzymy na świat, zależy od nas, nie od niego.

 Człowiek to kosmiczna istota, na której zależy cały wszechświat. To niewzruszone jestestwo, esencja, której kryształową czystość zachowuje jedynie w sobie samym. W nim jest pierwiastek Bóstwa, którego nie można zniszczyć, on jest prawdziwym Bogiem, który w sobie samym wszystko dostrzega i wszystko kocha.

 Człowiek jest tym, co ukrywa, to znaczy podmiotem, który stale znika przed tym, co może być przedmiotem dla siebie, samym, ukrywającym prawadziwy byt, a z tym samym przekładającym swoje bycie na istnienie.

 Mówię ci, że człowiek jest nieszczęśliwy, ponieważ nie wie, że jest szczęśliwy. Tylko dlatego. A kto to wie? Ten, kto był początkowo szczęśliwy? Nie, ale ten, kto doświadczył nieszczęścia. Ten, który czuje, że los mu się udał.

 Piękne jest to, co podoba się całkiem bezinteresownie.

 Żadna wiedza człowieka nie może wyjść poza jego doświadczenie.

 Nic nie kwitnie wiecznie.

 Największą pociechą jest brak winy.

 Rozmyślanie o przyszłych nieszczęściach łagodzi je, gdy nadejdą.

 Istnienie człowieka jest niewytłumaczalne,
jest twórczym dziełem jego własnej twórczości.