Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: to nic.

 Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia? (z książki Świat Zofii)

 Życie uczy.
Nie ma trudnych odpowiedzi, na trudne pytania. Najczęściej pierwsza i najbardziej oczywista odpowiedź, okazuje się prawdą.

 Kiedy zastanawiamy się nad swoim życiem, to właściwie sam fakt, że żyjemy, powinien nas najbardziej zadziwić.

  -Nie, tego nie zdołają osiągnąć - powiedziała wreszcie. - Akurat to jedno jest niemożliwe. Mogą cię zmusić, żebyś mówił co chcą, absolutnie wszystko, ale nie uda im się sprawić, abyś uwierzył we własne kłamstwa. Przecież nie mają dostępu do twojego mózgu.

 Życie składa się z szeregu chwil, z których każda jest podróżą do kresu.

 To nie jest rzecz trudna do zrozumienia, co jest; trudnym jest zrozumienie, co być oznacza.

 Rzeczywistość nie jest tym, co jest zewnętrzne, lecz tym, co jest wewnętrzne. Wszystko, co widzimy na zewnątrz, jest tylko cieniem rzeczywistości, która jest w nas. My sami jesteśmy rzeczywistością, której szukamy na zewnątrz.

 Najważniejsze rzeczy są najtrudniejsze do zrozumienia, ponieważ nasz umysł ukrywa je pod powłoką oczywistości. Tak naprawdę nic nie jest oczywiste, poza tym, że istniejemy, że mamy percepcje i emocje.

 Życie jest sztuką wyboru.
Wybierasz, czy żyć z wyrzutami sumienia z powodu wyrządzonego zła?
Czy z satysfakcją z powodu dobrych uczynków uczynionych innym?
Twoje życie, Twój wybór...

 W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.