Życie jest dla nas tym, czym je uczynimy, a my jesteśmy dla siebie tym, czym myślimy o sobie. Nie są to nasze zdolności bądź umiejętności, które pokazują jak naprawdę wygląda nasze życie, ale jest to sposób, w jaki używamy naszych umysłów.
“- Bywa, że palisz mosty?
- Tak, bo nie lubię ciągnąć za sobą niepotrzebnych ogonów. Mamy jedno życie i szkoda go na ludzi, którzy na nas po prostu nie zasługują. Nie jest tak, że natychmiast kogoś skreślam. Związki, bez względu na to, czy miłosne czy przyjacielskie, wymagają pracy. Należy starać się zrozumieć drugą stronę, odkryć, co ma w głowie, włożyć w tę relację wysiłek. I dopiero kiedy okaże się, że wszelkie sposoby zawodzą, można odpuścić. Bo nie ma sensu się męczyć. Spaliłam za sobą wiele mostów i wcale tego nie żałuję. Myślę, że jestem bogatsza o to doświadczenie. Dzięki temu też pewne sytuacje mnie nie rozpraszają i skupiam się na rzeczach dla mnie najważniejszych. I na ludziach, na których naprawdę mi zależy.”
Sztuka życia polega na tym, aby żyć w zgodzie z naturą, a przede wszystkim z własną naturą. Nie można na siłę przekształcać własnej jaźni, ale można, a nawet trzeba, usprawniać ją, oczyścić, doskonalić. Sztuka życia polega również na umiejętności wyboru celów: żadne bogactwa, honor, władza nie mogą zastąpić wartości, jaką jest rozwinięcie własnych wewnętrznych możliwości.
Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne,
i kochać, co dobre – w tym cel rozumnego życia.
Wielość książek rozprasza ducha.
Drwić sobie z filozofii, znaczy naprawdę filozofować.
Ten wasz informator jest 100 razy durniejszy niż wy
Dużo to nie znaczy dobrze, ale dobrze znaczy dużo.
Życie daje ci zawsze drugą szansę. Nazywa się jutro. W każdym doświadczeniu przemijania jest chwila przemijania i chwila początku.
Czym jest prawda? Zbiorem błędów do których nikt już nie dodaje nowych, które są więc skośne jak ścieżka stada owsa. Czym jest prawda? Świat idei, który już nie jest przeznaczony dla nas myszolubów, tchórzliwych wędrowców, wiecznie skłutchliwych, wszyscy my, którzy spijamy z płynącej wokoło rzeki bye, łyk po łyku, listek po listku... Ale dość! Starczy! Wspinajmy się na górę!
