Kto nie dąży do rzeczy ...
Kto nie dąży do rzeczy niemożliwych, nigdy ich nie osiągnie.
Nie ma niczego na świecie - poza pustką - czego natura nie byłaby w stanie znieść. Stan, który definujemy jako istnienie, jest więc również stanem cierpienia. O zupełnej zgodności z naturą moglibyśmy mówić tylko wtedy, gdyby człowieka nie odczuwało się jako czegoś odmiennego, ale gdyby on sam był naturą.
Video meliora proboque, deteriora sequorwidzę i pochwalam to, co lepsze,ale idę za tym, co gorsze.
Człowiek jest miotany przez los, ale nie żyje bez celu. Zawsze ma coś do zrobienia, ma jakiś cel, jakiś problem do rozwiązania.
Nie doświadczamy natury bezpośrednio, lecz tylko przez pryzmat naszych umysłów, nasze zrozumienie jej jest więc koniecznie subiektywne. To nie jest rzeczywistość sama w sobie, ale tylko nasze zrozumienie jej, co jest znane. Ta teoria została nazwana 'idealizm transcendentalny'.
Życie człowieka jest jak pudełko zapałek. Brać je zbyt poważnie byłoby głupotą, ale znowu zlekceważyć niebezpiecznie
Człowiek urodzony z kobiety, żyje krótko i jest nasycony niepokojami. Wynurza się jak kwiatek i więdnie, ucieka jak cień i nie trwa.
Wolnym jest ten, kto nie został zniewolony przez żadną nikczemność.
Jeżeli nawet życie ludzkie jest bezcenne, postępujemy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie... Ale co?
Pamiętaj, aby wspinając się w górę, kłaniać się każdemu kogo spotkasz na swojej drodze.
Prawdopodobnie spotkasz tych samych ludzi, pędząc ze szczytu w dół. Możesz wtedy potrzebować ich pomocy...
Szluga w 13 sekund? Bez problemu.