Kto nie dąży do rzeczy ...
Kto nie dąży do rzeczy niemożliwych, nigdy ich nie osiągnie.
"Rzeczy proste są zawsze najbardziej niezwykłe i tylko mędrcy potrafią je pojąć..."
Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy.
Kto nie chce myśleć, choć wiem, że jest to najtrudniejsza rzecz na świecie, znajdzie mnóstwo powodów, by uważać, że myślenie nie jest konieczne.
Nie mamy nawet odpowiedniego języka dla realnej i irrealnej rzeczy jednocześnie, dla tego, co jest jednocześnie prawdą i fałszem.
Podobnie jak głowę i oczy przyzwyczailiśmy dozwolone manipulacji rzeczywistości, w której żyjemy i do interpretacji jej w nasz sposób. Dlatego nie widzimy rzeczy jakie są prawdziwie.
Oto paradoks: poznanie siebie to konieczność człowieka, ale poznanie samego siebie jest niemożliwe. Nie dlatego, że jesteśmy zbyt skomplikowani, ale dlatego, że jesteśmy zbyt prostymi istotami.
Nie zalety ciała i majątek dają szczęście, lecz prawość charakteru i zalety umysłu.
Niektórzy ludzie tak wstydzą się samego siebie i nienawidzą swej osobowości, że wolą być tym drugim po alkoholu.
Czystość i prostota to dwa skrzydła, które uwalniają duszę od ciążących ją układów i pozwala jej wzlecieć do królestwa nieskończoności. Jakżeż wielki jest ten, kto poznał swoją niewielkość!
"Czasem myślę, że chciałbym mieć poważny wypadek.. Wtedy zobaczyłbym komu naprawdę na mnie zależy."