Refleksja filozoficzna

 Granice mojego języka oznaczają granice mojego świata. Cokolwiek jest, jest prawdziwe. Cokolwiek jest prawdziwe, musi dać się wyrazić.

 Podobnie jak głowę i oczy przyzwyczailiśmy dozwolone manipulacji rzeczywistości, w której żyjemy i do interpretacji jej w nasz sposób. Dlatego nie widzimy rzeczy jakie są prawdziwie.

 Światło prawdy rozbłyskało dla mnie tylko wtedy, gdy w samotności zaczęłam osłuchiwać siebie samą, zrozumiałam, jak miłość do siebie samej była ważna, i zdałam sobie sprawę, że jestem częścią ogromnej, pięknej całości.

 Istnienie jest to co najdziwniejsze na świecie i najtrudniejsze do zrozumienia. Cokolwiek istnieje, istnieje w taki sposób, że nie powinno istnieć. Istnienie jest zdecydowanie bardziej dziwne niż nieistnienie. Życie jest tylko chwilowym opóźnieniem w nieuchronnym procesie śmierci.

 U początku filozofii stoi - zdziwienie.

 Wolny jest ten, kto jest zabezpieczony przed jakąkolwiek szkodą.

 Człowiek jest tylko małym cieniem snu; lecz kiedy dociera do światła dnia, to staje się czymś trwałym.

 "Mam ochotę się wtulić, tak z całej siły, w kogoś, komu mogę zaufać (…) Chciałabym pozostać w tej pozycji wiele, wiele godzin, aż spłynie ze mnie cały gniew, bunt, cały ten cholerny, wielotonowy smutek".

 Nie częstość lub gwałtowność uderzeń jest siłą, lecz celność.

 Żyć [...] to znaczy walczyć.