Refleksja filozoficzna

 "Tylko jak krzyk cichnie przyjaźń (...) przez własne drzwi trudniej przejść".

 Jeżeli nawet życie ludzkie jest bezcenne, postępujemy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie... Ale co?

 Filozofia, jeśli dobrze jest zdefiniowana, ma raczej nauczycieli niż uczniów, bo prawdziwa filozofia jest właśnie miłością do mądrości, a miłość do mądrości oznacza, że powinno się starać jak najwięcej wiedzą obdarować innych, nie tylko samemu w niej zanurzać.

 Życie nie ma sensu wtedy, gdy zamykamy się w sobie samym, kiedy brakuje nam otwartości na to, co nieskończone - na innych ludzi i na byt. Prawdziwy sens życia jest w wyjściu poza siebie.

 Uczony zna dobrze wartość pieniądza, ale bogaty nie zna wartości wiedzy.

 Wszelki ból jest złem, ale nie każdego bólu należy unikać.

 Człowiek rodzi się bez nienawiści, a potem go uczą. Większość osób przestaje myśleć, kiedy kończą edukację, i to jest początek ich niewoli. Niewolnik nigdy nie jest wolny, choć są tacy, którzy zmuszają go do myślenia, że jest wolny.

 Człowiek jest cierpieniem uwięzionym w czasie. Cierpieniem jest pragnienie, pragnienie jest niezdolnością do bycia teraz. I niezdolność do bycia teraz prowadzi do nieszczęścia.

 Człowiek jest miarą wszechrzeczy.

 Nie dostrzegamy rzeczy takimi, jakie są, lecz takimi, jakimi jesteśmy. Każdy na własny sposób interpretuje to, co zauważa, a jego interpretacja jest dyktowana przez osobisty punkt widzenia.