Głębia Filozoficznej Refleksji

 Rozwaga, męstwo, mądrość, sprawiedliwość.

 Błądzić jest rzeczą ludzką.

 Kiedy człowiek zaczyna rozumieć, jak duże są wszechświaty, które są mną, zdaje się, jakby on zmniejszał, a jednak paradox jest taki, że właśnie wtedy zaczyna on być wielki.

 Nigdy nie należy zapominać, że człowiek, który się rozwija, jest już doskonały. O doskonałości mówi się zawsze, jako o stanie, który ma jeszcze nadejść, nigdy natomiast nie mówi się o niej jako o stanie, który już jest, toteż większość ludzi nigdy nie zdoła dojść do doskonałości.

 Rzeczywistość nie jest tym, co widzimy, ale tym, co rozumiemy. I co więcej, nie jest to, co rozumiemy, lecz to, co w naszej duszy czujemy.

 Filozofia nie jest jedynie sztuką twórczą, jest także sztuką nauki. Porządkuje, uściśla, jasno definiuje pojęcia, jakie zostały wprowadzone przez umysł ludzki w przestrzeni pojęciowej.

 Czym jest prawda? Zbiorem błędów do których nikt już nie dodaje nowych, które są więc skośne jak ścieżka stada owsa. Czym jest prawda? Świat idei, który już nie jest przeznaczony dla nas myszolubów, tchórzliwych wędrowców, wiecznie skłutchliwych, wszyscy my, którzy spijamy z płynącej wokoło rzeki bye, łyk po łyku, listek po listku... Ale dość! Starczy! Wspinajmy się na górę!

 Pełną korzyść wyciągnął ten, kto połączył przyjemne z pożytecznym.

 Żadna rzeczywistość nie może równać się z rzeczywistościa naszych myśli. Jeśli ktoś nie wierzy w to, nie doceni swych myśli. A ci, którzy nie doceniają swoich myśli, nie docenią samego siebie.

 Czym jest człowiek w naturze? Nic w porównaniu z nieskończonością, wszystko w porównaniu z nicością, pomiędzy nic a wszystko.