Magnus ille, qui in divitiis pauper estwielki jest ten, kto w bogactwie żyje jak ubogi.
Mądrość ma dwoje oczu. Jednym spogląda w dal na to, co jest do zrobienia, drugim spogląda wstecz na to, co zostało zrobione.
Życie to sztuka rysowania bez gumki do ścierania. Musisz podjąć decyzję, jaką linię narysujesz na czystym arkuszu papieru, zanim zaczniesz rysować. Kiedy już narysujesz linię, nie możesz jej skasować.
Myśleć to znaczyć ciąg nieprzerwany, to wyodrębnić, to osadzić rzecz ze świadomości, w której tkwiła pogrążona, niczym topos z całości
Wypada każdemu dążyć do tego, żeby nie tylko jaźń, ale całe swoje życie stawało się aktem refleksji - żebyśmy zawsze byli niemal obserwatorami naszej egzystencji, żebyśmy stali się nie tylko aktorami, ale reżyserami i krytykami własnej historii.
Człowiek, spostrzegając coś oczami, dowiaduje się tylko o tym, co jest daleko od siebie. Nie widzi siebie samego. Człowiek jest dla samego siebie najtrudniejszym do poznania obiektem.
Świat jest moim wyobrażeniem. – To jest prawda, która z pewnością jest ważna w każdym najmniejszym aspekcie i wśród wszystkich okoliczności. Żeby tylko dobrze zrozumieć to jako prawdę, wtedy, zważywszy na to, nie potrzebuję martwić się dalej o swoje ja.
Istnienie to zwykłe przetrwanie, ale przetrwanie zgłębione i przemienione przez rezygnację. I właśnie ta rezygnacja pozwala nam odkryć wartość, zapomnieć o samych sobie, osiągnąć prostotę, dostrzec istotę rzeczy, rozejrzeć się po świecie, zrozumieć, jak zrozumieć.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia potrafią zadowolić się tym, że są tym, czym są. Jakiś dąb, na przykład, nie wyobraża sobie, że mógłby stać się aniołem, po prostu jest dębem. Tylko człowiek odmawia akceptacji siebie.
Żyjemy, żeby umrzeć.
