Trzeba się nam pierwej przygotować do śmierci, niżeli do życia.
Każdego dnia jesteśmy na świecie przez zbyt krótki czas, by móc pojąć znaczenie tego, co widzimy. To, co jest niepojęte, przekracza naszą wyobraźnię i staje się częścią naszej codziennej rzeczywistości.
Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne,
i kochać, co dobre – w tym cel rozumnego życia.
Myslę, więc jestem. To jedyny twierdzony niepodważalnie prawdziwy aksjomat, który wystaje na mojej wątpliwości.
Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.
Bywa słowo pierwej celem niźli środkiem.
Życie jest dla nas tym, czym je uczynimy, a my jesteśmy dla siebie tym, czym myślimy o sobie. Nie są to nasze zdolności bądź umiejętności, które pokazują jak naprawdę wygląda nasze życie, ale jest to sposób, w jaki używamy naszych umysłów.
Kto znalazł Boga, znalazł także samego siebie.
Najwyższa forma mądrości jest pokora. Pokora prowadzi do otwartości umysłu i zdolności do uczenia się z każdej sytuacji, niezależnie od tego, jak trudna jest ona. Bez pokory, nasza mądrość jest niczym więcej, niż iluzją, którą sami sobie zakładamy.
Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania.
