Refleksje o pięknie
Piękno jest gorsze od wina, zatruwa, oślepnia, pali i parzy. Nie można go mieć bez obawy, i nie można żyć bez niego.
Profundiczny cytat o pięknie z perspektywy filozoficznej, autorstwa Cypriana Norwida.
Uczucia, emocje — one nie są dobre, ani złe. Nie można im przypisać wartości. Uczucia są. Przez przypisanie uczuciu etykiety zła, zmuszasz się do ignorowania tego uczucia.
Życie może być zrozumiane tylko wstecz, ale powinno być żywione naprzód. To jest paradoks, który daje nam zarówno krzywdę jak i płynącą z niego mądrość.
Każdy powinien zadać sobie pytanie, czy celem jego życia jest pełne satysfakcji samopocieszenie, czy też dążenie do zdobycia mądrości i prawdy, niezależnie od tego, jaki koszt pociągnie to za sobą? Jeśli wybierze to drugie, będzie musiał porzucić wiele rzeczy, na którym inni ludzie zależą.
Żyć - to myśleć.
Kiedyś ktoś mnie zapytał: Co dla Ciebie w życiu jest najtrudniejsze? Odpowiedziałam, nie wiem.
Że chyba nie ma takiej rzeczy. Teraz już umiem odpowiedzieć na to pytanie. Gdy dziś mnie zapytacie co jest dla mnie najtrudniejsze, odpowiem:
Najtrudniej w życiu patrzeć jest w oczy ukochanej osoby i widzieć pustkę. Zupełnie nic. Obojętność, zero tęsknoty. Najtrudniej czuć że się ją kocha całą sobą i wiedzieć że bez niej nie można żyć ale ona bez Ciebie jest szczęśliwa. Najtrudniej kochać bez wzajemności. Tak. Tak bym odpowiedziała.
Zrozumienie jest rzeczą niezmiernie trudną, ale bardzo cenną. Wiedza to bowiem zrozumienie, a zrozumienie to dostrzeżenie istoty rzeczy, dostrzeżenie prawdy, która jest niezwykle wartościowa. Bez zrozumienia nie możemy naprawdę doświadczać, nie możemy naprawdę żyć. Wiedza bez zrozumienia jest męcząca, pusta i bezużyteczna.
Człowiek jest tym, co jest tylko wtedy, gdy się staje czymś innym; jest jednostką, ale taką, która istnieje tylko dzięki społeczeństwu.
Wolnym jest ten, kto nie został zniewolony przez żadną nikczemność.
Istnienie bez doskonałości jest puste, a doskonałość bez istnienia to absurd. To, co jest doskonałe, musi istnieć, bo co mogłoby być doskonalsze niż istnienie?
Nie tyle boimy się rzeczywistości, ile boimy się tego, jak my ją postrzegamy. A w rzeczywistości, poczucie strachu zawsze pochodzi od nas samych.