Myśl o przemijaniu wszelkich ziemskich spraw jest źródłem nieskończonych cierpień i nieskończonych pocieszeń.
Czasami ludzie nie chcą słyszeć prawdy, bo nie chcą, aby ich iluzje zostały zniszczone. Prawdą jest, że nic nie możemy zrozumieć, dopóki sami nie doświadczymy. Wszystko inne jest po prostu informacją.
Człowiek, spostrzegając coś oczami, dowiaduje się tylko o tym, co jest daleko od siebie. Nie widzi siebie samego. Człowiek jest dla samego siebie najtrudniejszym do poznania obiektem.
Nie ma absolutnej prawdy, a to co nazywamy prawdą, jest tylko skomplikowanym kłamstwem. Cierpienie jest jedynym dowodem na naszą istotę. Istnieć znaczy cierpieć, osiągać znaczy być znienawidzonym.
Zdolność doznawania przyjemności jest dowodem siły.
Czyżby wprost zrozumiałość była tym, co najbardziej nas przerasta, to, co sprawia, że właśnie to, co najbardziej oczywiste, jest tożsame z tym, co najtrudniejsze?
Dzisiejszy teolog wie, że na końcu wszystkich wywodów stoi zawsze milczenie.
Wiedzieć, że się wie, co się wiei wiedzieć, że się nie wie,czego się nie wie - oto prawdziwa wiedza.
Każda myśl jest wyjątkiem ogólnej reguły, którą jest nie myśleć.
Metoda jest matką pamięci.
