Filozofował, życie pójdzie tak, jak szło zawsze, to znaczy kiepsko.

 Nie trzeba umierać, żeby przeżywać piekło.

 Nie zawsze musi istnieć jakiś dobry
bohater. Tak jak i nie zawsze musi istnieć
zły. Większość ludzi plasuje się gdzieś pośrodku.

 (...) świat dokoła był chyba bardziej pijany niż on sam, bo ciągle skakał oberka.

 Ona pachnie jak czekolada. A ja nie lubię, jak się mnie bije — plątałem się w panice.

 Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.

 Śmierć ma oczy błękitne i zimne,
a wysokość obelisku nie ma znaczenia, nie
mają też znaczenia napisy, jakie się na nim wykuje.

 Historie miłosne zaczynają się
szampanem, a kończą wywarem z rumianku.

 Czy można umrzeć z tęsknoty i rozpaczy? Czy można rozpaść się na kawałki i nadal żyć?

 Czasami nie wystarczy czekać, aż coś się zdarzy. Może trzeba samemu zrobić pierwszy krok. Zrozumieć, że jesteśmy istotną częścią tego świata.

 W porównaniu z miłością nienawiść to łatwizna.