Nic tak nie ożywia wiary ja dobry antagonista. Im bardziej ...

 Ja także kiedy odejdę może w ciemności zaświecę.

 - Nicponiu! Skradłeś mojej żonie
całusa! - Ja? Niech mnie pan zrewiduje!

 Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

 Ludzie mają jednak coś,
czego im szczerze zazdroszczę.
Mają dość rozumu, by umierać.

 Nie można pozwolić, żeby cudze przekonania i wyobrażenia kierowały naszym życiem. Kłócą się z naszymi. W kwestii własnego szczęścia trzeba być egoistą.

 [...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego życia.

 I chociaż żyję teraz w nowym świecie pełnym
smutku i kłamstw, temu beznadziejnemu chłopcu
po raz kolejny udaje się sprawić, że się uśmiecham.

 Czasami dobre wiadomości
bywają tak niewiarygodnie dobre, że są złe.

 Związku nie da się skroić na
miarę: ludzie miewają wady. Miłość nie przychodzi, o tak - pielęgnowanie uczucia to czasem ciężka praca. To właśnie nasze niedoskonałości czynią nas wyjątkowymi.

 Prawda jest jak przykrótki
koc, pod którym marzną stopy.