Czasami szczęście składa się z drobiazgów, rzeczy maleńkich, niemal nieistotnych.

 Człowiek dowiaduje się prawdy z ust dzieci i szaleńców.

 Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.

 Miarą dzieciństwa są dźwięki, zapachy i widoki, dopóki nie nadejdzie mroczna epoka rozsądku.

 Największym szczęściem
jest kichnąć, kiedy się ma ochotę.

 Materia ulega umysłowi.

 Myślę, że czas na ewakuację. Powoli, spokojnie i, och, najlepiej wczoraj.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Nie ma żadnego przed ani
żadnego po. Jest tylko to, co
dokończone, i to, co niedokończone.

 (...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 Jedni przestaną nas kochać, a drudzy się z nami ożenią.