Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć albo ...

 Jest taki dzień, bardzo cichy, szczególny, gdzie dochodzi się do pewnych granic. A potem trzeba już bez przerwy zachowywać równowagę, nie można się zapomnieć.

 Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga
zwykle czasu, ale ostatecznie się to udaje.

 Patrzę na samochód za mną, oceniając, jak długi będzie mój spacer wstydu.

 Każdy imbecyl może zajść wysoko, jeśli nad nim również są imbecyle.

 Jeżeli nie można być świętą, to lepiej już być potępioną.

 Trzeba żyć długo, żeby zrozumieć, iż życie jest tylko walką, tylko służbą, i iż człowiek nie powinien bać się trudu, bólu, niepowodzeń, ale się oddać, oddać bez reszty i bez żądań. Cnota nie zawsze daje szczęście, ale zawsze daje spokój duszy.

 Życie to zarówno ból, jak i rozkosz.

 Lepiej znać prawdę niż łudzić się pięknymi kłamstewkami.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

 W każdym fachu trzeba być zawodowcem i trzeba wiedzieć co jest ważne, a co nie.