Nie można rozmawiać z ludźmi, którzy nie dają do siebie ...

 Stanowisz jego nagrodę, jego małą
cząstkę nieba po tygodniu niekończącej się pracy.

 ... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.

 (…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.

 Za blisko, żeby od siebie uciec, i za daleko, żeby się objąć...

 Grzeczność nie mogłaby istnieć bez odrobiny hipokryzji.

 Rzecz w tym, pani MacDonagh, że
kosmos jest takich rozmiarów, jakie
jest w stanie objąć pani umysł. Toteż niektórzy ludzie żyją w niezwykle
małych światach, a niektórzy w świecie niekończących się możliwości.

 Tego, co najlepsze i najpiękniejsze na świecie, nie można zobaczyć, a nawet dotknąć; trzeba to poczuć sercem.

 Życie to zawieranie kompromisów. Podejrzany jest każdy, kto nie umiera z głodu.

 Kiedy człowiek pierwszy raz się zakochuje, jego życie nieodwracalnie się zmienia i choćby nie wiedzieć jak się próbowało, to uczucie nigdy nie zniknie. Ta dziewczyna, o której opowiadasz, była twoją pierwszą miłością. I cokolwiek byś zrobił, zostanie z tobą. Na zawsze.

 To właśnie nadzieja jest
naszym jedynym sprzymierzeńcem
w walce z plagami tego świata.