Ból po stracie jest tak silny, jak silna była więź.

 Jeśli nie jesteś dość silny, żeby znosić te wszystkie rany, to powinieneś zacząć ich unikać.

 Są w życiu chwile, kiedy czas i przestrzeń stają się głębsze, a poczucie istnienia ogromnie się nasila.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

 Człowiek się nie uczy na własnych błędach. Człowiek się ich uczy na pamięć.

 Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.

 Gdybyś kochał kwiat, który rośnie na jednej z milionów gwiazd, wystarczy, że spojrzysz na niebo i jesteś już szczęśliwy. Mówisz sam do siebie: 'Moja gwiazda jest tam, gdzieś na niebie'. Wyglądasz na wesołego.

 Chce wpełzać w jakąś dziurę i umrzeć.

 ...dom to jest coś, co się tworzy, a nie miejsce, w którym się mieszka.

 Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

 Strach jest zaraźliwy, potrafi się udzielić. Czasami wystarczy, by ktoś powiedział,
że się boi, i strach staje się prawdziwy.