Są dwa rodzaje ludzi, tacy, co lubią spać od ściany, ...

 Czas nie stępia ostrza bólu, nie leczy owych ran.

 Spojrzeliśmy na siebie
szukając słów, które nie istniały.

 Nie ma nic bardziej nudnego niż doskonałość, Moore.

 W każdym, nawet najbardziej cynicznym
człowieku jest chęć przeżycia czegoś czystego i
wzniosłego. Wielkiej miłości pełnej wielkich słów.

 Nie miałem pojęcia, że ból może
mieć tyle odmian, tyle smaków, że
może wyżerać, palić, pulsować i kłuć.

 Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.

 Wszak istnieje coś takiego jak
zarażenie podróżą i jest to rodzaj
choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej.

 Nie zawsze ludzie od siebie odchodzą.
Czasami trwają obok siebie i to jest najgorsze.

 Nie możesz wymazać z
pamięci wszystkiego, co sprawia ból.

 Jeżeli coś jest warte, by to robić, trzeba to robić dobrze.