Pięknych rzeczy nie trzeba dotykać.

 Myślę, że byłbym najgorszym z możliwych psychiatrów, gdyż rozumiałbym każdego z moich pacjentów i przyznawałbym mu rację.

 To właśnie nadzieja jest naszym jedynym sprzymierzeńcem w
walce z plagami tego świata.

 Złamane przyrzeczenia są jak rozbite lustra. Ranią tych, którzy się ich kurczowo trzymają
i wpatrują w popękane odbicia samych siebie.

 Oświecać trzeba nawet tych,
którzy wolą siedzieć w ciemnościach.

 Najcenniejsze, co inni mogą nam ofiarować, to czas - jego wartość wyznacza śmierć.

 Pożerasz ją wzrokiem.
Aż dziwne, że my możemy
ją jeszcze zobaczyć.

 Jeśli ostatni strzał, który słyszysz, pochodzi z broni wroga, to zawsze oznacza złą nowinę.

 Czasem trzeba pobyć
z daleka od kogoś, aby się
przekonać, że nie chce się z nim być.

 Siła wypełniona jest słabością. Jej imię - obojętność.

 Jestem silniejsza, niż
próby, którym mnie poddają.