Szczęśliwcy nigdy nie przynoszą pocieszenia.

 Za krótką chwilę pełnego szczęścia płaci się przewlekłym bólem.

 Człowiek dojrzewa wtedy, gdy
spogląda wsteczi chce zmienić różne rzeczy.

 A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem.

 Wszyscy tęsknimy do rodzinnego domu, a jednocześnie pragniemy się od niego uwolnić.

 Ktoś kto siedzi po uszy w gównie raczej nie pachnie fiołkami.

 Twierdzenie, że ludzie rozumieją się, kiedy używają tych samych słów, jest złudzeniem.

 Dasz się nabrać raz, zmądrzeć
szybko czas, dasz się nabrać dwa razy, jesteś cymbał bez skazy.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Niektóre rany powinny się zagoić, niezależnie od tego, ile czasu upłynęło, albo ile go jeszcze pozostało.

 Mógłbym cię okłamać, ale zawsze uważałem, że najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa.