Niezależnie od ogromu jego zdumienia czasem najwyższym powołaniem mężczyzny jest ...

 Chodź, siądziemy i
będziemy nienawidzili ludzi.

 Naiwne, niewinne myśli, których nic nie zakłóci, unoszą się wokół niej jak nasionka wiosny.

 Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: "to nic".

 Przyjacielu - ciągnął Leszek - zniewalają nas rzeczy, których nie wybaczamy.

 Jestem tym kim (czym) jestem .
Jeżeli nie potrafisz mnie zaakceptować, odejdź! Oboje będziemy szczęśliwi.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Potężna siła upartej codzienności.

 Nie wiedziałem, że wolność, której tak pragnąłem jest najzwyklejszą samotnością.

 Bo jak długo można tęsknić
za człowiekiem, o którym wiesz,
że już nigdy do ciebie nie wróci?

 Przenieść się do XIX wieku, kiedy mężczyźni byli mężczyznami, a kobiety nosiły zwiewne szaty.