I nie wiem, czy biegnę ku czemuś, czy przed czymś ...

 Każda z nas jest tworem miliona chwil, tysięcy stanów umysłu i ducha.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 Żyjemy i umieramy, a cała reszta to tylko złudzenie. Całe to gadanie o uczuciach i wrażliwości to jedno wielkie kurze łajno. Zmyślone, subiektywne, emocjonalne brednie. Nie ma duszy. Nie ma Boga.
Są tylko decyzje, choroby i śmierć.

 Prawdziwa klęska nadchodzi dopiero wówczas, gdy człowiek przestaje próbować i poddaje się.

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Za każdym razem, gdy Eliana dotykała piórem strony, szukała swojej tożsamości.

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Niekiedy cierpliwość to tchórzostwo.

 Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: "to nic".

 Owszem, miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.