Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.

 I przez sekundę, oni i my, w naszej katastrofie, spojrzeliśmy sobie w oczy.

 Miłość nie jedno ma imię i nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 Nie wolno budować życia na kłamstwie tylko dlatego, że chce się wierzyć w to, a nie w co innego.

 Jest się tylko tym, co się pamięta.

 Nie wiem. Tylu rzeczy w życiu się nie dowiemy.

 Myślę, że jak się jest bardzo samotnym, to nawet gromadka mrówek na podłodze wydaje się niezwykle interesująca.

 Nigdy nie należy sądzić, że w życiu przeżyliśmy już wszystko.

 - Nic nie szkodzi - odparłam.
Ale szkodziło, jak wszystko, czego nie mogłam ani wytrzymać, ani zmienić.

 Taki jasny promyk w morzu nawiedzonych pedagogów.