Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.

 Znasz motyw, rozumiesz wszystko.

 Boję się, że jeżeli zacznę
płakać, to nie przestanę,
póki całkiem nie wyschnę i
nie pomarszczę się jak rodzynka.

 Dom jest tam gdzie cię rozumieją..

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Nie można być szczęśliwym, póki
się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwości i mimo to iść dalej swoją droga.

 Niektórzy ludzie są taktowni. Inni mówią prawdę.

 Wszyscy pragniemy szczęścia i bardzo
o nie zabiegamy. Ale kiedy już przyjdzie,
zaczynamy rozglądać się trwożnie za rachunkiem,
jaki nam przyjdzie za nie zapłacić.

  Co rano budzimy się,
wstajemy z łóżek i nigdy nie wiemy, w jakim
momencie życie przywali nam prosto w twarz.

 Świadomość strachu może stanowić obronę, o ile cię nie poraża.