Wszystko martwe i wszędzie trupy, samotni tylko ludzie, a wokół ...

 Mam taką teorię,
że z wiekiem tracimy
zdolność do bycia szczęśliwym.

 Wszystko ci, bracie, pójdzie jak należy,
Żyć się nauczysz, gdy w siebie uwierzysz.

 Wtem dotarło do mnie, że film wcale
się nie urwał. Jego akcja toczyła się dalej.

 Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to,
czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

 Kiedy umrę, wszystko co
moje, będzie Twoje, poza marzeniami.

 Kocham i jestem kochany. To wszystko. Takie proste, takie skomplikowane.

 Ci, którzy umieją się cieszyć żywiołowo, najmocniej także cierpią.

 Jestem książką, którą musisz przeczytać.
Książka sama ci się nie przeczyta. Ona nawet
nie wie, o czym jest. I ja nie wiem, o czym jestem.

 Ocknęła się po raz kolejny z koszmarnego snu, tylko po to, by stwierdzić, że rzeczywistość również jest koszmarem.

 Nie "miałaś szczęścia".
Zasługujesz na nie. To naprawdę
normalne chcieć więcej niż daje ci życie.