O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.

 To właśnie nadzieja jest
naszym jedynym sprzymierzeńcem
w walce z plagami tego świata.

 Kiedy cierpienie osiąga pewien poziom, przelewa się czara i wtedy pojawia się radość.

 Śmierć to nie koniec. Jest tylko zmianą naszej świadomości. Stałym jest tylko Życie i Miłość. Życie nie umiera, prowadzi cię ponad granice śmiertelnej egzystencji. Miłość nie zanika, jest wiecznym źródłem inspiracji.

 ...mędrzec zawsze jest radosny, bo akceptuje rzeczywistość.

 Bo to takie cudowne dla kobiety, kiedy wie, że ktoś żył jakimś filmem, który kręcił z nią sobie w głowie.

 To nie ból, lecz strach przed
bólem zmusza człowieka do uległości.

 Smutne to czasy gdy łatwiej
rozbić atom niż pokonać przesąd.

 Może zakochani wcale nie powinni patrzeć
na ziemię? Ziemia oznacza rzeczywistość, a rzeczywistość frustracje, nieprzewidziane choroby, śmierć, morderstwa i wszelkie inne tragedie. Kochankowie powinni patrzeć w
niebo, bo tylko tam ich piękne złudzenia
nie mogą być podeptane.

 Trzeba żyć długo, żeby zrozumieć, iż życie jest tylko walką, tylko służbą, i iż człowiek nie powinien bać się trudu, bólu, niepowodzeń, ale się oddać, oddać bez reszty i bez żądań. Cnota nie zawsze daje szczęście, ale zawsze daje spokój duszy.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.