Pisanie nie jest życie, myślę jednak, że czasami może stać się powrotem do życia.

 Jedzenie może być dobre- myślała, uśmiechając się z powodu tego odkrycia.

 To nic, że w środku wszystko poszarpane i skręca się, i wyje, ale na zewnątrz żadnych łez, żadnych emocji, zabawa, zabawa...

 To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 I mam uczucie, że nie ma już o
czym mówić. I nigdy nie będzie.
Bo słowa nie mogą wyrazić pustki.
Im jest ich więcej, tym bardziej kłamią.

 Jezu, akurat tego mi było potrzeba następny pieprzony psychiczny...

 Człowiek staje się takim, jakim widzą go inni, trzeba więc wyjątkowej odwagi, by przeciwstawić
się stereotypom i walczyć o swoją tożsamość.

 Jedna forma zarazy przenosi się szybciej od wirusa, pomyślała. Strach.

 Nawet najdzielniejsi nie mogą walczyć ponad siły.