Prawdziwy strach to strach przed własną wyobraźnią.

 Był kotwicą ,która szorowała po dnie morza łez.

 Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.

 Ostatecznie żyjemy po
to, aby zapewniać rozrywkę
sąsiadom i sami ich wyśmiewać.

 Przerażające, że jedna osoba może znaczyć aż tyle.

 Twoją największą siłą jest twoja największa słabość, Max.

 Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.

 I znów poszedł biedaczysko, po szerokim szukać świecie tego, co jest bardzo blisko.

 (...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 Człowiek zawsze w końcu dociera do punktu, w którym rzeczy nie można dłużej odkładać na później, nie można być słabym przez jeszcze jeden dzień i obiecywać sobie, że jutro zacznie się inne życie.

 Nawet z własną przeszłością trudno sobie poradzić bez czyjejś pomocy.