(...) strach jest okropny, ale bezsilność jeszcze gorsza.

 Miłość jest sprawą ulotną, tak naprawdę świat stoi na ekwiwalencie wymiennym.

 Ludzie są jak książki. Na początku oceniamy je po okładce, a potem, gdy zaczynamy czytać, zauważamy, że liczy się to, co ukryte jest pomiędzy stronami.

 Jeśli postępujesz dobrze, to często dlatego, że ktoś inny postępuje źle.

 Tkwiąca w tym wszystkim ironia wydała mi się przytłaczająco smutna.

 Kokieteria u kobiet jest jak barwa i zapach u kwiatów.

 Po pierwsze, potrzebujesz miłości. Każdy potrzebuje.

 W ciszy człowiek dokładniej chwyta wszystkie warianty własnych rozterek
i niepokojów. Trudniej mu podjąć decyzję
i to, co uważał już za rozstrzygnięte, znowu zaczyna rozmieniać na drobne.

 Nadzieja to jak krew. Dopóki płynie w
twoich żyłach, żyjesz. Chcę mieć nadzieję.

 Nie potrafiłam zaufać żadnemu szczęściu, którego nie wypracowałam sobie własnymi rękoma.

 Życie to seria lekcji, które trzeba przeżyć aby je zrozumieć.