(...) strach jest okropny, ale bezsilność jeszcze gorsza.

 Taki jasny promyk w morzu nawiedzonych pedagogów.

 Trochę ciebie weszło we mnie na zawsze jak trująca skaza.

 Czasami ludzi należało bać się bardziej
niż broni. Ludzie, zwłaszcza w trakcie wojny, potrafili być brutalni, okrutni, bezwzględni.

 Prześpię się i zapomnę; mam własne życie,
własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.

 Liczba miejsc w raju jest ograniczona, i tylko wejście do piekła jest dla wszystkich otwarte.

 Kiedy myślimy o przeszłości, to odrzucamy teraźniejszość. Ale kiedy żyjemy w teraźniejszości, to wtedy trzymamy w swych rękach przeszłość. Czasu nie można oddać.

 Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie znam, jedną najbardziej irytującą.

 Wieczność kocha dzieła czasu.

 Czas jest najbardziej niemiłosierną bestią.

 Istotne jest to, że złe sny są o wiele lepsze od złych przebudzeń.