Każdy wybiera swoje własne wojny.

 Człowiek nie powinien dowierzać własnej wartości. Ona jest zawsze względna.

 Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.

 Kiedy jesteś na dnie, możesz tylko obwiniać tych, którzy są na szczycie.

 Jesteś tylko uczniem.
Na myślenie przyjdzie czas.

 Trudno jest odmówić czegoś dziewczynce z plecami poznaczonymi czerwonymi pręgami.

 Kiedy cierpienie osiąga pewien poziom, przelewa się czara i wtedy pojawia się radość.

 Życie jest jak płótno, na którym można malować. Koloruję go swoimi myślami, działaniami i słowami. Zawsze staram się wypełniać je tęczowymi barwami, ale czasem nieuchronnie dodaję szarości. Taka jest niestety natura bycia człowiekiem.

 To dorośli tworzą obłąkane dzieci.

 Każdy człowiek, w głębi duszy, jest równocześnie twardym, zawładniętym przez życie realistą i samotnym, tęskniącym za nieskończonością marzycielem.

 A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.