-Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała Isabelle z łyżką w ręce. ...

 Teraz ja jestem tu nienormalny. Normalność jest bowiem pojęciem, które wyznacza większość, określają ją standardy większości, a nie standardy pojedynczego człowieka.

 Tylko głupcy nie potrafią docenić,
kiedy szczęście się do nich uśmiecha.

 Nie spotyka się aż tyle szczęścia w życiu, aby sobie można było pozwolić na marnowanie go.

 Okazuje się, że przygnębienie to cholernie uzależniający narkotyk.

 Skoro jednak mam jutro umrzeć, pragnę dzisiaj ulżyć swojej duszy.

 Człowiek staje się takim, jakim widzą go inni, trzeba więc wyjątkowej odwagi, by przeciwstawić
się stereotypom i walczyć o swoją tożsamość.

 Jeśli twoje życie naprawdę stanęło na głowie, to znaczy, że ona musi gdzieś tu być. Prawdziwa miłość zwykle jest okropnie niewygodna.

 Nie ma złego bez dobrego, ale tego drugiego jest naprawdę niewiele.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 [...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.