-Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała Isabelle z łyżką w ręce. ...

 Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.

 Szczęście zwalnia ludzi z obowiązków.

 Łatwiej jest żyć w jakimś ustroju niż go zwalczać.

 Każdy musi zasłużyć na swe oświecenie.

 Żyj i daj żyć, nie osądzaj, bierz
życie takim, jakie jest, i radź sobie
z nim, wszystko będzie dobrze.

 Im dłużej żyjesz, z tym większej liczby marzeń rezygnujesz, aż nie zostaje ci kompletnie nic.

 Nic nie jest prawdą. Istnieje tylko
to, w co wierzymy, i to, co odrzucamy.

 Właśnie to, że mówię
głupstwa, czyni mnie człowiekiem.

 Szkoda, że dorośli się nie cieszą. (...). Dorośli planują i wykonują.

 Igranie z ogniem wcale nie musi oznaczać, że się sparzysz.