Kiedy jakąś tyranię przyjmie się za normalność, tyrania odnosi druzgocące ...

 Wszyscy jesteśmy pielgrzymami, którzy podróżują wzdłuż ścieżki zwanej życiem. Przechodzimy przez słońce, deszcz, wiatr, śnieg, dzień i noc, zawsze maszerując w kierunku niewiadomej destynacji.

 Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dopływ tlenu, a zamigocą i zgasną.

 Mam oczy i uszy, a w razie potrzeby także ostrza ukryte w cichych dłoniach.

 Najgorszym nałogiem jest życie.

 Nikt nie zdoła umknąć przeznaczeniu.

 Jeśli człowiek zamieszka w Biblii, nigdy nie będzie bezdomny.

 Materia ulega umysłowi.

 Często usiłujemy ukryć nasze
uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.

 Ludzie – o ile można ich tak nazywać – którzy otoczają nas od urodzenia, mają wpływ na nasze życie, na naszą śmiertelność. Tworzymy razem pewnego rodzaju społeczną tkankę, do której wszyscy należymy.

 - Ale czy mimo wszystko nie jest lepiej żyć i umrzeć, niż nigdy nie żyć naprawdę?