Nienawiść niszczy szybciej tego, kto ją nosi, niż wrogów.

 I mam uczucie, że nie ma już o
czym mówić. I nigdy nie będzie.
Bo słowa nie mogą wyrazić pustki.
Im jest ich więcej, tym bardziej kłamią.

 Nigdy nie ufaj gatunkowi, który się uśmiecha. Na pewno coś knuje.

 Zbyt ona piękna, zbyt mądra zarazem.
Zbyt mądrze piękna stąd istnym jest głazem.

 Najtrudniej odczytuje się czas. Może dlatego, że on zmienia tak wiele rzeczy.

 Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

 A zwątpienie jest wyzwaniem rzucanym
przez Boga, bo czujesz wtedy Jego brak i cierpisz.

 Gdzie kończy się
rozwaga, a zaczyna chciwość?

 Miejsce, w którym ludzka wrażliwość na zranienie i kruchość są na porządku dziennym.

 Jeśli możesz czemuś nadać nazwę, przestaje być
takie straszne. Ludzie boją się tego, czego nie znają.

 Czasami piorun trafia w ciebie, ale to ten, kto stoi obok, ląduje w szpitalu. Albo w kostnicy.