(...) kiedy nie ma wyboru, wahanie zawsze jest błędem.

 Życie to zarówno ból, jak i rozkosz.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o
nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.

 Czasem trzeba odłożyć na bok własne pragnienia, by służyć wyższym celom.

 Wariatowi zawsze wydaje się, że wariatami są inni.

 Za każdym razem, kiedy stajemy wobec nieznanego nasze umysły zawodzą.

 Jeśli nie nakłonię niebios, poruszę piekło.

 To zabawne, jakie rzeczy muszą stać się idealne, kiedy wszystko inne nagle się zawali.

 Nic do niego nie czuła, więc nie mógł jej zranić.

 Nie mogłam jeść, i to nie z obawy
przed utyciem, ale dlatego że dusił mnie
ten chory, smutny świat. Wypełniał mnie
i nie pozostawiał miejsca na jedzenie.