Życie jednak zamyka czasem rozdziały, czy tego chcemy, czy nie.

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Chcę zostać oczyszczona. Chcę spalić złe wspomnienia i wszystko, co we mnie złe.

 Czas jest jak rzeka, która zmywa to, co powierzchowne, lekkie, płytkie; pozostawia tylko to, co prawdziwe, co głębokie, co cenne.

 Tak. To znaczy, nie. To znaczy... tak, odpowiedź na oba pytania brzmi nie.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Pamiętajcie, że każda rzecz, zarówno dobra, jak i zła, ma swoje konsekwencje.

 Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.

 Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.

 Doceniam waszą uprzejmość,
ale mama mnie uczyła, bym nie przyjmował klątw od obcych.

 Słowa mają rozmaite rozmiary, gęstość, głębię, ciężar.