Życie jednak zamyka czasem rozdziały, czy tego chcemy, czy nie.

 Uczucia nie mają wieku.

 Najbardziej podobały mi się te momenty, kiedy nie działo się nic szczególnego.

 Świat jest brudny, a im dłużej się człowiek na nim obraca, tym bardziej nasiąka tym brudem.

 W moim rodzinnym mieście za darmo można było jedynie dostać w twarz.

 ...lecz w tym, w czym jedni widzieli abstrakcję, inni widzieli prawdę.

 Na początku stworzono
wszechświat. Zezłościło to mnóstwo
ludzi i zostało powszechnie uznane za błąd.

 A ja byłam gotowa mu
wybaczyć. Gotowa zrobić wszystko,
byle przeczołgać się z powrotem
przez czas i przestrzeń i cały równoległy wymiar egzystencji,
żeby tylko znów być z nim.

 Tej nocy wdrapię się na księżyc, ułożę się na rogaliku jak w hamaku i wcale nie będę musiał zasypiać, żeby śnić.

 Wspomnienia trwają przez całe życie.

 Czasami pytam siebie, czy to naprawdę ma sens dążenie do ostatecznej teorii wszechświata. Końcem końców, to tylko ludzka instynkt, dążenie do posiadania zrozumiałych odpowiedzi na dziwny i tajemniczy świat, w którym żyjemy. Ale, moim zdaniem, ostateczna teoria nie będzie końcem fizyki.