Życie jednak zamyka czasem rozdziały, czy tego chcemy, czy nie.

 Spaliśmy razem, ale nie ze sobą.

 Czasem zależy nam na kimś i
lubimy spędzać z nim czas, ale
to nie wystarcza, żeby być razem.

 Myślałem, że jeśli wyjawię jedną tajemnicę, to z resztą pójdzie już bez problemu, ale okazuje się, że szczerość to nawyk, który wyrabia się z czasem a nie coś, co można uruchomić w dowolnej chwili.

 Zastanawiam się, co powinienem
zrobić. Chociaż to niezbyt skomplikowane.
Rzecz sprowadza się do dwóch możliwości.
Zacząć żyć lub zacząć umierać

 -A jak mówisz na latarkę? Ręczny miotacz fotonów?

 Na podłodze jest farba, jak wielobarwna krew.

 Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.

 Pielęgnujcie przypadkową
życzliwość i piękne czyny pozbawione sensu.

 Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Najlepszym odpoczynkiem jest
sen, czemuż więc więc tak boisz
się śmierci, co nie jest niczym więcej.