(...) lepiej jest, w ostateczności, uniewinnić zbrodniarza niż skazać niewinnego.

 Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

 Chociaż zawsze staram się żyć według planu, wszystkie przełomowe momenty w moim życiu były wynikiem przypadku

 Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek.

 Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

 Jeżeli kobieta nie żyje w dostatecznej mierze swoim ciałem, zacznie uważać ciało za wroga.

 Różnice mogą irytować i budzić sprzeciw, ale nie muszą prowadzić do podziałów.

 Najgorszy dla człowieka jest moment, kiedy nie widzi sensu swej egzystencji, kiedy widzi, że nie ma dla kogo żyć.

 Bary i cmentarze pękają w szwach od niezastąpionych przyjaciół.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,

że mają aż nazbyt wiele.

 Człowiek jest nie tylko istotą rozumującą, ale też, a może przede wszystkim, istotą czującą, a emocje, niewidzialne struktury naszego wnętrza, mają tak samo realną i namacalną moc, jak fizyczność naszego ciała.