Pożyję tu jeszcze trochę i zobaczę, co się stanie, pomyślała. ...

 Co ma być niech będzie.

 Niczyje życie nie idzie na marne.
Na marne idzie jedynie ten czas,
kiedy myślimy, że jesteśmy sami.

 Och, ile nerwów sobie psujemy, kiedy pobierają się nasi najbliżsi przyjaciele!

 Nasze życie jest takie dziwne, podróżujemy po całym świecie w pogoni za marzeniami.

 Bitwy są te same co zawsze. Po prostu trudniej rozpoznać wroga.

 Nigdy nie zastanawiałam się, jak umrę. Nie potrafię sobie tego wyobrazić. Przecież na razie nie mam nawet pojęcia,jak będę żyła.

 Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 Może był to jedyny człowiek, któremu rzeczywiście wierzył bodaj także z powodu pewnej wygody psychicznej - podejrzliwość
w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Mieli bardzo prosty plan: być razem do końca życia.

 Powoli zbliżało się rozstanie, które
przeczuwałam każdą komórką mojego
ciała. I właściwie chciałam umrzeć,
żeby o tym nie myśleć.