Nie ma nic równie przerażającego... ani upokarzającego, jak kochanie kogoś, ...

 Nie rozumieją wolności polegającej na
tym, że czuje się na skórze dotyk wszechświata.

 Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi,
samo przeznaczenie nie wystarczy.
Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.

 Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć albo zacząć umierać.

 Ciekawość to pierwszy stopień
do piekła, a zaspokojona ciekawość
to krok w przeciwnym kierunku.

 Miłość ma zawsze w sobie coś z cudu.

 Świat nie jest sprawiedliwy ani dobry i
twoja silna wola nie jest w stanie tego zmienić.

 Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.

 Dla niektórych samotność nie jest sytuacją, w jaką popadli, lecz cechą ich charakteru.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.

 Nawet chciwość i żądza władzy nie prowadzą do takiej głupoty, jak bycie mężczyzną i kobietą.