Nie smakiem rozkoszuje się podniebienie, ale wspomnieniem.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Nadchodzi porywisty wiatr, burza, nagle odłamki świata zaczynają latać. Wymyka się to spod kontroli, wszystko staje się chaosem, niewiele jest tak przerażającego jak mocnienie pandaemonium natury.

 Lepiej sprawiać wrażenie idiotki niż kobiety niegodziwej.

 - Wytrzymasz - powiedział. - Nawet wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.

 W mroku nie ma nic
przerażającego, jeśli tylko stawi mu się czoło.

 Dla ocalenia drogich sercu osób przed złem potrafiłabym dochować największej tajemnicy.

 Miłość to jedyne,
o co warto walczyć.

 Jeśli kiedykolwiek odzyskam
wzrok, będę z większą uwaga zaglądała
ludziom w oczy, szukając w nich duszy.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Ale może powinniśmy
kochać to, czego nie umiemy pojąć.