Nie smakiem rozkoszuje się podniebienie, ale wspomnieniem.

 Jeżeli chcesz ocenić jakąś sprawę, nie podchodź do niej z gotową odpowiedzią.

 Tylko to, co stracone pozostaje wieczne.

 Aby matka pogrążyła się w żałobie nie zawsze konieczna jest śmierć dziecka.

 Słońce świeci. Arcyburze przechodzą. A ojciec wrzeszczy. Takie jest życie.

 Czas, który nam dano, upływa, niezależnie od tego, czy go zużywamy, czy marnujemy; zawsze ucieka między naszymi palcami, zawsze jest nieuchwytny.

 Człowiek walczy, by
przetrwać, a nie po to, by się poddać.

 Nie ma nic gorszego niż przeświadczenie, że życie przelatuje Ci między palcami, niczym zwykły piasek, choć swego czasu zdawało Ci się, że jest twoje, a potem odkryłeś, że wcale do Ciebie nie należy.

 Pamięć jest dziwnym tworem. Gdyby była biała kartką, na której każdy z nas kreśli swoją historię, to z pewnością moja zostałaby szybko zapełniona. Ale ona zna inne prawa: znajduje miejsce na to, co minione i jest razem bez dna. To, co wydawało sie nieistotne, pojawia się po latach, a znaczące zdarzenia znikają jak w mgle.

 Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

 Przystosowanie jest tylko metodą, w żadnym wypadku nie celem.