Pan prokurator odstaje od swoich niczym wzwód w klubie złotego wieku.

 Sześćdziesiąt dwa tysiące czterysta powtórzeń przeradza się w jedną prawdę.

 Wódka była tej nocy jak tlen. Znowu można było oddychać.

 Książki łatwo jest zniszczyć. Ale słowa
żyją tak długo, jak długo ludzie je pamiętają.

 Ta absolutna redukcja potrzeb i oczekiwań dawała jej swoiste poczucie wolności.

 Ludzie często bali się tego, czego nie rozumieli.

 To właśnie wtedy, kiedy jesteśmy najbardziej sami, potrafimy przyjąć samotność drugiego człowieka.

 Szukam siły nie po to, by stać się
mocniejsza od innych, ale by
zwalczyć swego najgroźniejszego
przeciwnika: własne wątpliwości.

 -Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała
Isabelle z łyżką w ręce. - Dobry Boże, nadeszła chwila grozy- mrukną Jace.

 Pomocną rękę należy po dać tym, którzy mądrze walczą, a nie mogą dać sobie rady.