Smutno mi, Boże. Nie potrafię pogodzić się z tym światem.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam
o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Palce wskazujące obu rąk dwa razy
pod obojczyk, potem dwa razy w kierunku rozmówcy. "Kocham Cię". To takie proste.

 Czasami nie można zrobić nic więcej, tylko zapłakać.

 Widok piękna jest zawsze bolesnym przeżyciem.

 Kiedy nagle znika ktoś bliski, nawet ludzie bez wyobraźni są w stanie wymyślić tysiąc straszliwych scenariuszy albo, co jest jeszcze gorszą torturą, tysiąc powodów do nadziei.

 Miłość i pogarda wzajemnie się wykluczają.

 Ludzkie istnienie jest ulotne jak pasma mgły.

 Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

 Ale zakochać się to nie znaczy
kochać. Zakochać się można nienawidząc.

 Byłaby wolała, żeby ją dręczył i poniżał, byle ją kochał - to wiedział.