Smutno mi, Boże. Nie potrafię pogodzić się z tym światem.

 Nie do wiary, jak zmienia się człowiek kiedy się uśmiecha.

 Człowiek ma jednak niespożytą zdolność odradzania się na nowo.

 Śpiewać to rzecz ludzka, miauczeć to rzecz boska.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Z własnych codziennych obserwacji wiem, iż tam gdzie brak pokory, tam giną ludzie.

 Człowiek nie powinien używać dwóch wyrazów: "nigdy" i "zawsze".

 To tak jakby trafić do nieba bez potrzeby umierania.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Na tym właśnie polega problem
z rajem. Nic tak nie przyciąga Złego.

 Czuję, że się rozpuszczam i znikam,
bo jeśli na świecie nie ma nikogo kto
cię kocha,czy w ogóle istniejesz?