Tkwiąca w tym wszystkim ironia wydała mi się przytłaczająco smutna.

 Mam taką teorię,
że z wiekiem tracimy
zdolność do bycia szczęśliwym.

 Człowiek z nowymi pomysłami jest wariatem, dopóki nie odniesie sukcesu.

 Czasem nie sposób postąpić właściwie [...] Niekiedy trzeba wybrać mniejsze zło.

 Musimy umierać spektakularnie, żeby umierać przyzwoicie

 Musi być taka ufność, że Bóg prowadzi człowieka, jak dziecko.

 Człowiek nie jest bez skazy i
nigdy nie jest zadowolony, z tego co ma.

 Pisanie jest jak całowanie, tyle że
bez ust. Pisanie jest całowaniem głową.

 Bo Ziemia nie po to z takim trudem krąży
wokół Słońca, by ludzie beztrosko się na niej bawili.

 Trudno. Umrę trzeźwy.

 Ile może być krzyku w milczeniu?