Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.
Gdy jesteś szczęśliwy, stajesz się milszy dla otoczenia.
Patrzę na samochód za mną, oceniając, jak długi będzie mój spacer wstydu.
Czasem sama się w sobie nie mieszczę.
Trafiłeś we mnie jak strzała, która zna cel. Lecz cel nie znał strzały.
Gdyby ludzie zastanawiali się nad jedną czwartą tego, co mówią, świat byłby rajem.
Wreszcie osunęłam się w sen poza snami, sen w martwej przestrzeni, gdzie oprócz wyczerpania i pustki nie ma już niczego.
Zamiast przeklinać ciemności, dlaczego nie spróbujesz zapalić świecy?
Symptomy miłości są identyczne z objawami cholery.
Nie ma nic groźniejszego niż „być może".
