Na dnie piekła bulgocze śmiech.

 Tamto polowanie było całe dni temu. Bardzo prawdopodobne, że już o tobie zapomniał.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Obcowanie z klasyką na ogół gwarantuje niezłe perwersje.

 Ideał nigdy nie trwa dłużej niż chwilę.

 Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś, wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba.

 Jaki jest pożytek z przyjaciół , jeśli nie można ich obiektywnie ocenić.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z drugą osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.

 Mury to tylko symbol . Prawdziwą
twierdzę buduje się z serc i umysłów.
Z siły ducha i umiłowania wolności.