Doskonale ktoś powiedział, że wszystko zrozumieć, oznacza wszystko wybaczyć.

 Klnąc zawzięcie po fińsku, polsku i chorwacku...

 Chyba w żadnym innym uczuciu
ludzie nie mijają się tak często, jak w
tym. W gęstwinie słów, gestów, spojrzeń
najtrudniej odnaleźć te, które są potrzebne.

 To czego nie mamy, z łatwością
zastąpimy tym, co mamy. To wyłącznie
kwestia inicjatywy i myślenia pozytywnego.

 Ludzie, którym się wydaje, że umieranie to coś najgorszego pod słońcem, niewiele wiedzą o życiu.

 Kiedy coś nie gra, po co to ciągnąć do żałosnego końca?

 Nocą myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.

 Ból krzywdy rozchodzi się i rośnie, i wreszcie rozrywa to, co dobre.

 I ile jesteśmy piękni, każde serce jest takie samo. Ile to jest szczęśliwy odcinek, a nasze uczucia mają takie same kolory jak ziemia. I ile samo można dodać smaku naszemu życiu, jak pierwszy kęs poczęstunku.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia
jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać
ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w
drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Na złe wiadomości zawsze jest za wcześnie.