Umarli stali sie elementami krajobrazu.

 Jak możesz nie wiedzieć gdzie
jest serce? Tyle ich przecież złamałaś.

 Zawsze, kiedy spotykam kogoś, kto
wynosi się nad innych wiem, że mam do
czynienia z człowiekiem z kompleksem niższości.

 W twoich oczach dostrzegłam smutek i osamotnienie. Chciałam cię uzdrowić, być balsamem na twoje rany, opatrunkiem i antidotum na nieszczęścia. Zawsze próbowałam naprawić twoje życie. Wciąż to robię. To moja pięta achillesowa. 

 Nie zakochałaś się w nim raz
na zawsze. Zakochujesz się za każdy razem, kiedy go widzisz.

 Czasy i ludzie się zmieniają, i ludzkie ambicje też.

 Często usiłujemy ukryć nasze
uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.

 Wygląda na to, że pod
kierunkiem Plutarcha i Fulvii
zdołałam osiągnąć dno i zapukać od spodu.

 Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.

 Nie myśl na zapas i pocieszaj się, wiedząc, że żaden człowiek nie żyje wiecznie.

 Ludzie wierzą, że będą szczęśliwi, jeśli przeprowadzą się w jakieś inne miejsce, lecz przekonują się, że to tak
nie działa. Gdziekolwiek się
udasz, zabierasz tam siebie.