Rozumiem, że nie da się uciec przed przeznaczeniem. Niepotrzebnie próbowałam.

 Człowiek dowiaduje się prawdy z ust dzieci i szaleńców.

 Od gwiazd pochodzimy i
ku gwiazdom zmierzamy. Życie
jest jedynie podróżą w nieznane.

 Czasami, gdy składasz w ofierze coś naprawdę cennego, wcale tego nie tracisz. Ty tylko przekazujesz to komuś innemu.

 Nie zmieściła bym się z jego ego w jednym pokoju.

 Życie to nie jest suma momentów, w których oddychałeś. Są to chwile, które zabrały ci dech, momenty, które wywarły na tobie takie wrażenie, że zapomniałeś oddychać.

 Wyrachowanie jest bardziej niebezpieczne niż ślepa nienawiść.

 Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 Zamiast zostać kimś szczególnym, stałam się jego słabością.

 I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?

 Doszłam do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.