Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i ...

 Przyciągasz to, czym wypełniasz umysł.

 Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.

 Nie jestem wredna, tylko szczera. Nie jestem oziębła, tylko boje się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi. Nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych, którzy mają mnie głęboko w dupie.

 Czułem, jak choroba staje się dla mnie coś więcej, niż tylko zaszyfrowanymi literami na papierze. Śmierć i cierpienie to właśnie to, czym jest medycyna. Ale medycyna to też życie w przestrzeni próżni między urodzeniem a śmiercią.

 Skoro wystarczy prosty gest, to po co więcej słów?

 Szczęście zwalnia ludzi z obowiązków.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Liczą się efekty, staraniami chwalą się tylko nieudacznicy.

 Materia ulega umysłowi.

 Niektórzy ludzie mówią, że najważniejsze w życiu to być szczęśliwym. Inni, że ważna jest prawda. Ja uważam, że możemy jednak iść przez życie bez poznania wielu prawd, ale nigdy nie uda nam się uciec przed konsekwencjami naszych decyzji.