Na podłodze jest farba, jak wielobarwna krew.

 Kochankom nie trzeba słów wystarczy spojrzenie.

 Dlaczego zawsze trzeba dokonywać wyboru? Życie było ciągiem ograniczeń.

 Droga jest celem.

 Pisanie jest całowaniem głową.

 Nie ma takiego miejsca, które sen mógłby nazwać własnym.

 Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy.

 Odrobina lekceważącego dystansu jest konieczna, żeby zachować poczucie własnej wartości. Nie chodzi jednak o lekceważenie ludzi, lecz tego, co inni ludzie o nas myslą.

 Kiedy nagle znika ktoś bliski, nawet ludzie bez wyobraźni są w stanie wymyślić tysiąc straszliwych scenariuszy albo, co jest jeszcze gorszą torturą, tysiąc powodów do nadziei.

 Odwieczne pytanie: kto przechodzi
większe katusze, człowiek w kiepsko zawiązanym krawacie czy ludzie skazani na jego widok?

 Czasami dużo trudniej jest zostać, niż odejść.