Właśnie w taką noc łatwiej zrozumieć czyjś dramat.
Miłość jest bezsennością, która budzi nas ze snu życia.
Pod morderczymi ciosami losu głowa ma krwawi, lecz się nie chyli.
Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.
Nie stracisz mnie. Będę tu tkwić jak przyklejona.
W Niebie, brakuje wszystkich interesujących ludzi.
Powód nie grał jednak roli.
Czasem rozstanie to tylko początek...
Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.
Nie wszystkie baśnie kończą się szczęśliwie...
