Ale kiedy straciłam nawet tę odrobinę nadziei, która zdążyła we ...
Ale kiedy straciłam nawet tę odrobinę nadziei, która zdążyła we mnie zakiełkować, wszystko wydawało mi się niemożliwe do zrealizowania.
Twoja rodzina nie przeżyje za ciebie twego życia, ale ty sam.
Kiedy spotykasz pokrewną duszę, to
tak jakbyś wszedł do domu, w którym
już kiedyś byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy
na ścianach, książki na półkach, zawartość
szuflad: znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku.
Czasami lepiej jest poczekać „jeszcze nie” w życiu są najlepszymi lekcjami ze wszystkich do nauczenia.
Są dwa rodzaje ludzi, tacy, co lubią spać od ściany, i tacy, którzy lubią spać z tymi, co ich zepchną z łóżka.
Jedyną rzeczą, która
umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna
niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.
Z nami to jak z lasem, Hania.
To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry.
I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.
Bardziej nam zależy, żeby nie wyjść na tchórzy niż żeby wybrać dobrze.
Mam taką teorię,
że z wiekiem tracimy
zdolność do bycia szczęśliwym.
Nie pozwól nikomu odebrać
sobie dumy z tego, kim jesteś.